Anoreksja występuje w większości u dziewcząt, a najczęściej ujawnia się w przedziale wieku od 14 do 18 lat. Przez większość specjalistów kojarzona jest z nieuświadomionym nieakceptowaniem roli kobiety, aczkolwiek jej etiologia jest złożona i składa się na nią splot czynników spoleczno-kulturowych, osobowościowych, biologicznych oraz rodzinnych.
Objawy anoreksji
Odżywianie się jest centralnym problemem w anoreksji, a choroba ostatecznie może nawet prowadzić do śmierci, która następuje pomimo wdrożonej w odpowiednim czasie pomocy medycznej – przy karmieniu dożylnym. Do jej głównych symptomów należą:
Dla diagnozy anoreksji objawy psychologiczne są zdecydowanie istotniejsze od biologicznych. Zmiany hormonalne prowadzące do zatrzymania miesiączkowania, nawet jeśli występują łącznie z utratą masy ciała, nie są tu decydujące, gdyż mogą być spowodowane wieloma innymi czynnikami.
Jadłowstręt psychiczny można zdiagnozować dopiero wówczas, gdy towarzyszy im specyficzny stosunek, najczęściej nastolatki, do własnego ciała, jego odbiegające od rzeczywistości perceptowanie oraz towarzyszące temu sukcesywne zabiegi zmierzające do utraty wagi.
Leczenie anoreksji
Anoreksja jest leczona wyłącznie psychoterapią, oczywiście poza epizodami ratowania życia, gdy pomoc medyczna ma decydujące znaczenie. W procesie terapii klasyfikowane są uczucia i relacje z osobami bliskimi, które mają wpływ na przebieg choroby, rozpoznawane są negatywne uczucia skojarzone z sylwetką, masą ciała, jedzeniem. Wzmacniana jest samoocena, co ma duże znaczenie w codziennej walce ze stresem.
Psychoterapia anoreksji dąży do zmiany postrzegania własnego ciała, redukcji wszelkiego rodzaju lęków, wzmocnienia kompetencji do rozwiązywania problemów, a także zrozumienia przez osobę cierpiącą mechanizmów jadłowstrętu i nauczenie jej większej kontroli nad własnymi impulsami.