Leczenie nerwic Rzeszów

Niewiele jest pojęć tak sobie bliskich jak nerwica i psychoterapia. Oba powstały nierozdzielnie od siebie ponad 100 lat temu, gdy Zygmunt Freud tworzył psychoanalizę. Wyjaśnił wówczas czym jest nerwica oraz stworzył pierwszą metodę leczenia nerwic.

Przez wiele lat nerwice kojarzone były z dużą ilością stanów – począwszy od konfliktu wewnętrznego, który wpływał na funkcjonowanie emocjonalne, społeczne, a nawet fizjologiczne, aż po tzw. nerwice narządowe (wegetatywne) czy zaburzenia psychosomatyczne, a nawet zwykłą, lecz chroniczną nerwowością. Aktualne spojrzenie na klasyczne nerwice ujmuje je w kategorii zaburzeń lękowych, a wszystkie klasyfikuje się jako: „Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną (somatoform)”.

Do dzisiaj w leczeniu stanów nerwicowych jedyną uznaną na świecie metodą jest psychoterapia. Nerwic nie leczy się farmakologicznie.

Leczenie nerwic klasycznych

Chociaż na przestrzeni ostatnich dekad zmieniło się nazewnictwo i rozumienie nerwic, nie oznacza to, iż nie diagnozuje się ich już dzisiaj oraz że nie występują. Bardzo wiele osób cierpi na klasyczne nerwice i zgłasza się na psychoterapię.

W celu dokonania samodiagnozy poniżej przedstawiam znane nerwice kwalifikujące się do psychoterapii.

Należą do nich:

  • nerwica natręctw – w której występuje przymus wykonywania tych samych czynności, a także natrętne myśli; leczenie tej nerwicy polega w dużej mierze na redukcji lęku, który leży u podłoża prezentowanych objawów,

  • nerwica histeryczna – w której występują nawet takie stany, jak: utrata wzroku, czucia w określonej części ciała, niedowłady i inne; psychoterapia polega tu m.in. na uświadomieniu ukrytych potrzeb i pragnień,

  • nerwica hipochondryczna – w której występują zaburzenia pracy narządów i przekonanie o byciu chorym, choć badania lekarskie tego nie potwierdzają; leczenie polega tu na rozwiązaniu wewnętrznych konfliktów,

  • nerwica neurasteniczna – objawiająca się wzmożonymi reakcjami emocjonalnymi, drażliwością; psychoterapia tej nerwicy skupia się na odkryciu jej przyczyn w trudnej sytuacji życiowej lub wydarzeniach z przeszłości, towarzyszy jej poczucie krzywdy,

  • nerwica lękowa – zawierająca w sobie duże spektrum lęków wraz z towarzyszącymi im reakcjami fizycznymi, jak: duszności, kołatanie serca i inne; leczenie skupia się tu na klaryfikowaniu relacji z najbliższymi, bowiem z niej bardzo często wynikają objawy.

Leczenie nerwic „współczesnych”

W cudzysłowie, gdyż wszystkie te stany to nerwice klasyczne, lecz inaczej nazwane, co obliguje mnie do ich prezentacji, żeby pomóc, zgodnie z aktualną terminologią, w odpowiednim nazwaniu i określeniu własnego stanu. Jednocześnie nie wymagają one dodatkowego, obszernego opisu, gdyż są powszechnie znane, a leczenie tych nerwic przebiega tak samo, jak powyższych.

Wśród współczesnych stanów nerwicowych wyodrębniono:

  • zaburzenia lękowe w postaci fobii – agorafobię, fobię społeczną oraz specyficzne postacie fobii, np. lęk przed określonym przedmiotem, zwierzęciem oraz „inne zaburzenia lękowe” – napady lęku (ataki paniki), lęk uogólniony oraz lęk mieszany z depresją,

  • zaburzenia pourazowe i adaptacyjne – po trudnych wydarzeniach życiowych,

  • klasyczne nerwice – zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nerwica natręctw), zaburzenia dysocjacyjne – somatyzacyjne (nerwica histeryczna), zaburzenia hipochondryczne (nerwica hipochondryczna),

  • inne zaburzenie nerwicowe – zespół depersonalizacji-derealizacji (poczucie odrealnienia i zmian w ciele) oraz zespół psychasteniczny (niska samoocena).

Jak napisałem, przyczynowe leczenie nerwic nie obejmuje farmakoterapii. Aczkolwiek należy dodać, że stany lękowe redukuje się dzięki lekom i jest to zalecane. Zatem jeśli przeżywasz wymienione powyżej lęki warto udać się do lekarza rodzinnego po tzw. anaksjolityki, które zredukują odczuwane objawy – te natomiast bez psychoterapii trwale nie ustąpią.