Aczkolwiek dodać należy, iż jego cechą charakterystyczną jest to, iż nie jest on skupiony na jednym obiekcie i właściwie definiuje się go poprzez odczucia somatyczne lęku, a nie myśli – które nie są skojarzone z jednym obiektem jak np. w przypadku fobii.
Lęk uogólniony prowadzi do adekwatnych względem istniejących obaw działań, nierzadko w postaci podejmowania prób zapobiegania ewentualnej konfrontacji z obiektem lub sytuacją, które wśród wielu innych wzbudza szczególny strach.
Zrozumiałe staje się to szczególnie na przykładzie lęku uogólnionego społecznego, przez którego istnienie osoba go przeżywająca może unikać jakiejkolwiek konfrontacji z innymi ludźmi, nawet w postaci swobodnej rozmowy towarzyskiej.
Należy dodać, że u przyczyn lęku uogólnionego zazwyczaj leży relacja z osobami bliskimi i tłumione wobec nich uczucia, których osoba cierpiąca nie potrafi wyrazić wprost, a często ich sobie nie uświadamia.