Zaburzenia odżywiania to choroby cywilizacyjne. Do najważniejszych z nich należą: anoreksja, bulimia oraz nadwaga i otyłość.

Leczenie zaburzeń odżywiania ma odmienny charakter w przypadku poszczególnych, wymienionych wcześniej zaburzeń. Anoreksja i bulimia leczone są wyłącznie psychoterapią, natomiast nadwaga i otyłość prowadzone są psychoterapią w szczególnych przypadkach, gdy objadanie się skojarzone jest z problemami emocjonalnymi, co często ma miejsce, a także gdy jest – nałogiem.

Natomiast wśród podstawowych oddziaływań leczących w przypadku otyłości niepatologicznej stosuje się psychoedukację.

Objawy zaburzeń odżywiania

Wymienione zaburzenia wymagają krótkiego omówienia. Ich podstawowymi objawami są:

w przypadku anoreksji – znacząca i celowa utrata wagi czasem prowadząca do śmierci, zanik miesiączkowania, zaburzona percepcja własnej osoby i ciała nie pozwalająca dostrzec rzeczywistego wyglądu,
w bulimii – celowe zwracanie pokarmu w celu kontrolowania wagi ciała, towarzyszące temu epizody objadania się,
w nadwadze i otyłości (dotyczy wyłącznie tzw. psychogennego objadania się) – jest to objadanie się silnie skojarzone z przeżywanymi przykrymi emocjami, aż po uzależnienie, co oznacza przymus jedzenia w celu zredukowania owych emocji.

Cywilizacyjny charakter anoreksji, bulimii, nadwagi i otyłości

Nadwaga i otyłość powszechnie uznawane są za choroby cywilizacyjne.

Prowadzi bowiem do nich wygodny styl życia, brak ruchu, który w zamierzchłych czasach wymuszany był przez konieczność poszukiwania pokarmu, a dzisiaj już nie jest wymagany oraz przez wzgląd na leżące u podłoża patologicznej otyłości problemy emocjonalne nieobecne u naszych przodków, a też wagę wielu otyłych osób, dochodzącą czasem do kilkuset kilogramów, co niegdyś w ogóle nie miało miejsca.

Anoreksja i bulimia już nie są w tak oczywisty sposób kojarzone z warunkami współczesnego życia. Aczkolwiek są one ściśle skojarzone ze współczesnymi trendami.

Pomijając psychopatologię należy uznać, że są to choroby cywilizacyjne, gdyż łączy je wspólny mianownik w postaci skrajnego typu starania się o zachowanie poprawnej sylwetki, jak w przypadku bulimii, a w anoreksji jednym z jej aspektów jest próba sprostania wymaganiom utrzymania idealnej sylwetki modelki, która dla wielu dziewcząt stanowi upragniony ideał w zakresie własnego wyglądu.