Mimowolne, bolesne skurcze mięśni pochwy uniemożliwiające współżycie seksualne – tak krótko można zdefiniować pochwicę. Zaburzenie ma najczęściej podłoże psychiczne, choć specjaliści obserwują również korelację między problemami natury psychologicznej a dolegliwościami fizycznymi. Zapraszamy do lektury artykułu, w którym szerzej omawiamy wspomniane zagadnienie.
Najczęstsze przyczyny pochwicy
Z pochwicą borykają się zarówno młode pacjentki oraz kobiety w średnim czy starszym wieku. Wśród tej drugiej grupy przyczynami zaburzenia bywają zmiany hormonalne zachodzące w organizmie. Młodsze osoby cierpią na tę przypadłość z nieco innych powodów. Zaliczamy do nich:
- zaburzenia psychiczne, spowodowane na przykład wstrząsającym doświadczeniem, jak gwałt, molestowanie seksualne, czy inne traumatyczne wydarzenia związane z inicjacją oraz współżyciem seksualnym;
- wady anatomiczne narządów rodnych, a także choroby i infekcje stref intymnych wiążące się z dyskomfortem;
- obawę przed niechcianą ciążą oraz brak wiedzy o metodach antykoncepcji;
- strach przed chorobami przenoszonymi drogą płciową;
- przekonanie o tym, że seks jest czymś niewłaściwym, wynikające z braku odpowiedniej edukacji seksualnej, a także przyczyn religijnych, wychowawczych bądź środowiskowych;
- obawę przed bólem i stratą dziewictwa;
- problemy w związku z partnerem, brak wzajemnej akceptacji, nieznajomość wzajemnych potrzeb, a także kłopoty mężczyzn (przedwczesny wytrysk, zaburzenia erekcji).
Pochwica, nazywana także zespołem Mariona-Simsa, wiąże się często z obniżeniem libido i brakiem podniecenia seksualnego. Kobiety borykające się z omawianą przypadłością na ogół nie odczuwają orgazmów, często występuje za to niechęć i strach przed sytuacjami intymnymi.
Jak objawia się choroba?
Rozdzierający ból poprzedzający penetrację to najczęściej wskazywany przez pacjentki objaw pochwicy. Jest on bardzo silny, niezależny od woli kobiety. Może występować nie tylko w sytuacjach intymnych. się także przed badaniem ginekologicznym, czy próbą zaaplikowania tamponu. W skrajnych przypadkach sama myśl o stosunku wywołuje ból, a także skurcz nie tylko mięśni pochwy, ale również ud.
Konsekwencje dysfunkcji
Pacjentki borykające się z pochwicą nie współżyją seksualnie, mają problemy z nawiązaniem bliskich relacji z parterem, nie mają potomstwa. Przebieg choroby uniemożliwia przeprowadzenie badań ginekologicznych, dlatego leczenie bywa skomplikowane. Kobiety walczące z zespołem Mariona-Simsa mierzą się z licznymi konsekwencjami psychicznymi i społecznymi własnych dolegliwości.
Jak leczyć zespół Mariona-Simsa
Opisywaną dolegliwość leczy się za pomocą psychoterapii z elementami edukacji seksualnej, a także farmakoterapii. Środki rozkurczające oraz przeciwbólowe traktowane są jako leki wspomagające terapię. Właściwie przeprowadzone badanie ginekologiczne to kolejny ważny element leczenia. Cały proces wymaga ponadto silnej motywacji pacjentki, dobrych relacji z partnerem, a także zaufania do proponowanych przez terapeutę metod leczenia. Warto zaznaczyć, iż w przypadku wystąpienia chorób narządów rodnych, stosuje się zabiegi chirurgiczne.
Większość pacjentek cierpiących na pochwicę nie zna sposobów na radzenie sobie z tą przypadłością. Umiejętnie dobrane metody leczenia charakteryzują się wysoką skutecznością, przywracając kobietom równowagę psychologiczną i satysfakcję ze współżycia seksualnego.